سلام آقا ؛سلام مولای نجابت؛ که به ما هیچ نگفتید

به ما نگفتید که ما چه کسی هستیم؛ما چی هستیم؛ما از کجا آمده ایم ؛و به کجا می رسیم ، به ما از بی وفاییمان ؛ از عهد شکنیمان ؛ از گناهانمان که شما برایمان استغفار می کنید نمی گویید ، از محبت خود هم نمی گویید؛ اما در عوض ما گنه کاران می گوییم؛می گوییم: خدایا؛مشکلاتمان زیاد شده است؛ خدایا؛فساد بی داد می کند؛ خدایا مریض هایمان دوایی به جز ظهور ندارند؛پس ظهور کن .

و شما تمام این ها را می شنوی ؛و نمی گویی پس من چه؛نمی گویی ؛های مردمان ؛من سرور و مولا و آقا و امامتان و پدر دلسوزتان هستم من هستم که هزار سال است که درد و رنج غیبت را با درد و رنج روی کبود؛ فرق ضربه خورده؛سر های از تن جدا ؛ گوشواره های سه ساله ؛ و تک تک این مصیب ها را با هم آمیخته ام ؛و هیچ نگفتم؛ و برای گناهانتان استغفار کردم و از برای صواب هایتان خدا را شکر؛

اما حال من می گویم:
و نمی دانم چرا خجالت رویمان را سرخ و سفید نمی کند؛ آیا کسی در این دنیای خاکی نیست که بگوید که تو کی هستی که می گویی درد و رنجت زیاد شده است؛ تو کی هستی:که سر از تن جده را بر فراز نیزه ها مانند غدیر فراموش کردی ؛ وحال با چه رویی از خدا طلب ظهور برای مشکلات خودت می کنی؛ ما نماز هایمان را خوب می خوانیم ؛ یا عبادتهای دیگرمان را از سر اخلاص و برای خدا انجام می دهیم؟ که حال دعا بر امر فرج برای رفع مشکلاتمان می کنیم نمی دانم ما چه یارانی هستیم؛ و نمی دانم شما چقدر بزرگوارید که هیچگاه این را به ما نگفتید .

یا امام زمان (عج) ای شخصیتی که از طرف پروردگار عالمیان برای هدایت و راهنمایی ما انسانها به این دنیا قدم نهادی اگر جز این نبود این دنیای پست و حقیر لیاقت قدوم بابرکت تو را نداشت . تو آمدی تا ما انسانها را باذن پروردگار عالمیان از ظلمات برهانی و به سوی نور و روشنایی رهنمون کنی ، پس بیا و مهر و عطوفت پدریت را شامل ما کن و در حق ما دعا کن و از پروردگار عالمیان بخواه تا امراض روحی و روانی ما را به لطف و کرم خویش درمان کند ، در این صورت است که حق پدریت را بر ما ادا کردی و این به خاطر رحمت کریمانه توست که بر فرزندانت عطا می کنی .

ناله های شبانه مردی را شنیدم که صدایت می زد شتاب کن در فرج بشتاب مولا. نجوای آرام زنی را که زمزمه می کرد اسب صبح زین کن و رهایمان کن از این ظلمت شب. آری مهدی جان انتظار فرجت چشمانی را به در خشک کرده و گوشهایی را به ندای گوش نوازت مبهوت. چشمان خیس مادری را می شناسم که برای مادرت سفید شد و قامت استوار مردی را می شناسم که با شنیدن نامت قامت راست کرد و ایستاد در برابر این ظلمت دیوگونه دوران.

آقا جان می گویند دنیا را سیاه می بینی می گویند خوش بین باش و شاد زی اما دنیا بی تو به قفسی ماند تنگ و تاریک به مردابی ماند گل اندود و به کوچه ای ماند بی انتها و تاریک. ما عادت داریم به وقت درماندگی به وقت استیصال به وقت گرفتاری سراغتان بیاییم. ما عادت داریم در آسودگی فراموشتان کنیم . ما عادت داریم …. و هزاران عادت زشت دیگر اما مولا جان مدتها در قنوت نمازم دعای فرجت را زمزمه کرده ام تا یاد بگیرم فراموش نکنم انتظارت را. تا یاد بگیرم فراموش نکنم نامت را. تا یاد بگیرم که تنها یدک کش پسوند شیعه بودنتان نباشم .

ای امام زمان(عج) روحی لک الفداه وقتی خدای سبحان در حدیث قدسی می فرماید شما بهانه خلقت هستید دیگر حجت بر ما تمام است و در این صورت است که یقین می کنیم شما مصداق فرموده پیامبر بزرگوار (ص) « ابوا هذه الامه» هستید؛ زیرا که اگر شما نبودید ما هم نبودیم پس به نوعی می شود گفت شما علت معدی ما هستید همچنانکه پدر و مادرمان علت معد برای به دنیا آمدن ما هستند ؛ بلکه شأن شما بالاتر از این حرفهاست . ما انسانها شأنیت درک حقیقت هستی شما را نداریم و نخواهیم داشت و به همین خاطر است که در محضر شما دست به کارهای ناپسند می زنیم و شرم نمی کنیم . ای امام زمان(عج) تو بزرگواری کن و شفاعت ما را نزد پروردگارت بکن . الهی امین